ความรัก เพศ และการเลือกคู่ครองเป็นหัวข้อที่ไม่เคยตกเทรนด์ในหมู่มนุษย์หรือในหมู่นกออสเตรเลียบางชนิด สำหรับสายพันธุ์เหล่านี้ การเลือกคู่ที่เหมาะสมเป็นตัวขับเคลื่อนวิวัฒนาการและส่งผลต่อการอยู่รอดและความสำเร็จของนกและลูกหลานของมัน ไม่มีสถานที่ใดที่ดีไปกว่าออสเตรเลียในการสังเกตและศึกษากลยุทธ์ในการเลือกคู่นก นกแก้วสมัยใหม่และนกขับขานเป็นผลงานสร้างสรรค์ของกอนด์วานัน พวกมันวิวัฒนาการขึ้นครั้งแรกในออสเตรเลียและหลังจากนั้นไม่นานก็มีประชากรอาศัยอยู่ทั่วโลก
ในที่นี้ เราจะตรวจสอบวิธีการอันซับซ้อนของนกพื้นเมืองบางชนิด
ในการเลือกคู่ครองที่ดี และทำให้ความสัมพันธ์ยั่งยืน เป็นเวลาหลายปีที่การวิจัยมุ่งความสนใจไปที่การศึกษานกซึ่งการเลือกเพศอาจทำได้ง่ายเหมือนกับตัวผู้ที่เกี้ยวพาราสีตัวเมีย ตัวผู้อาจแสดงขนนกหรือลวดลายที่สดใสเป็นพิเศษ แสดงเพลงหรือเต้นรำพิเศษ หรือสร้างกองแสดงที่ซับซ้อน เช่นเดียวกับ นกหัวขวาน ในสายพันธุ์เหล่านี้ ตัวเมียจะเลือกคู่ครองที่ดีที่สุดในตลาด แต่ตัวผู้จะไม่เกาะหลังผสมพันธุ์เพื่อเลี้ยงลูก
เรื่องราวอื่นๆ: งานกาลาห์ของออสเตรเลียได้ชื่อมาอย่างยุ่งเหยิงได้อย่างไร กลยุทธ์การสืบพันธุ์เหล่านี้ใช้กับนกเพียงส่วนน้อยทั่วโลกเท่านั้น จากนั้นมี “คู่รักสำหรับฤดูกาล” ซึ่งคิดเป็นเปอร์เซ็นต์เล็กน้อยของนักขับขาน ตัวผู้และตัวเมียอาจเลี้ยงลูกด้วยกันเป็นเวลาหนึ่งฤดูกาล จากนั้นแยกย้ายกันไป
แล้วนกตัวอื่นๆ ล่ะ – พวกที่เลี้ยงลูกเป็นคู่ๆ เหมือนที่มนุษย์มักจะทำกันล่ะ? ผู้ที่สร้างพันธมิตรมากกว่าหนึ่งฤดูกาล และในบางกรณีอาจเป็นตลอดชีวิต?
นกมากกว่า 90% ทั่วโลกจัดอยู่ในประเภท “การเลี้ยงดูร่วมกัน” และในออสเตรเลีย นกหลายตัวอยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน แท้จริงแล้ว ออสเตรเลียเป็นฮอตสปอตสำหรับความร่วมมือและกิจการระยะยาว เหล่านี้
ตัวเลขที่น่าทึ่งนี้ไม่มีความเท่าเทียมกันในอาณาจักรสัตว์ แม้แต่ในบรรดาสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมคู่รักก็หายาก ; มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เพียง5%รวมทั้งมนุษย์เท่านั้นที่จับคู่และเลี้ยงลูกด้วยกัน นกออสเตรเลียที่มีสายสัมพันธ์อันยาวนานเลือกคู่อย่างไร และอะไรคือเคล็ดลับสู่ความสำเร็จของความสัมพันธ์
แนวคิดของการผสมพันธุ์แบบคละมักจะใช้เพื่ออธิบายว่ามนุษย์
สร้างความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนได้อย่างไร ตามหลักทฤษฎีแล้ว เราเลือกคู่ที่มีลักษณะนิสัย วิถีชีวิต และภูมิหลังที่คล้ายคลึงกับเราเอง
ในนกพื้นเมืองที่สร้างความผูกพันกันยาวนาน รวมถึงนกบุชเชอร์เบิร์ด นกดรองโก และนกกระตั้ว ความแตกต่างระหว่างเพศมีน้อยหรือไม่มีเลย นั่นคือพวกมันเป็น “โมโนมอร์ฟิก” ตัวผู้และตัวเมียอาจมีขนาดและขนเหมือนกัน หรืออาจร้องเพลง สร้างรัง และเลี้ยงลูกอย่างเท่าเทียมกัน
แล้วพวกเขาจะเลือกกันและกันได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะสี เพลง การเต้นรำ หรือความแตกต่างของขนนก มีงานวิจัยบางชิ้นที่แนะนำว่าตัวเลือกของพวกเขาขึ้นอยู่กับบุคลิกภาพ
เจ้าของนกและนักเพาะเลี้ยงนกหลายคนยืนยันว่านกมีบุคลิกเฉพาะตัว ตัวอย่างเช่น พวกเขาอาจจะอ่อนโยน ใจกว้าง ยอมจำนน ก้าวร้าว มั่นใจ อยากรู้อยากเห็น หวาดกลัว หรือเข้ากับคนง่าย
การวิจัยยังไม่ได้สรุปแน่ชัดว่านกชนิดใดมีความน่าสนใจร่วมกัน แต่จนถึงตอนนี้ดูเหมือนว่าจะดึงดูดความคล้ายคลึงหรือความคุ้นเคยมากกว่าสิ่งที่ตรงกันข้าม
ปัจจุบันผู้เพาะพันธุ์ค็อกคาเทลยังใช้การประเมินบุคลิกภาพแบบเดียวกับที่ใช้กับสุนัขแสดง
มีหลักฐานเชิงปฏิบัติและเป็นวิทยาศาสตร์ที่สนับสนุนแนวทางนี้ ในบริบทของการผสมพันธุ์ นกที่ดูเหมือนจะเข้ากันไม่ได้อาจถูกบังคับให้อยู่ด้วยกัน ในกรณีเช่นนี้ พวกมันไม่น่าจะแพร่พันธุ์และอาจไม่มีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ด้วยซ้ำ ตัวอย่างเช่นงานวิจัยเกี่ยวกับนกฟินช์ Gouldian แสดงให้เห็นว่าในคู่ที่ไม่ตรงกัน ระดับฮอร์โมนความเครียดจะสูงขึ้นในช่วงหลายสัปดาห์ ซึ่งทำให้การวางไข่ล่าช้า
ในทางกลับกัน คู่ม้าลายฟินช์ที่จับคู่กันเป็นอย่างดีแสดงให้เห็นว่ามีความสำเร็จในการสืบพันธุ์มากกว่า การทดลองที่ออกแบบมาอย่างดียังแสดงให้นกเหล่านี้เปลี่ยนคู่นอนที่มนุษย์มอบหมายเมื่อมีอิสระที่จะทำเช่นนั้น
ความผูกพันของนกไม่ได้เกี่ยวกับการสืบพันธุ์เสมอไป นกกระตั้วส่วนใหญ่ใช้เวลาห้าถึงเจ็ดปีในการโตเต็มวัย นกกางเขนนกกินปลี และนกปีกขาวไม่สามารถคิดเรื่องการขยายพันธุ์ได้อย่างจริงจังจนกว่าพวกมันจะอายุห้าหรือหกขวบ
ในระหว่างนั้นพวกเขาสร้างมิตรภาพ บางคนกลายเป็นคู่รักในวัยเด็กก่อนที่พวกเขาจะ “แต่งงาน” และสืบพันธุ์
นกคู่เดียวในสังคม เช่น นกกระตั้วและนกแก้วออสเตรเลียส่วนใหญ่จะเอาใจใส่กันและกันอย่างพิถีพิถัน พวกมันยืนยันสายสัมพันธ์ด้วยการเกาะกิน อาศัย และบินไปหาอาหารและน้ำด้วยกัน
แม้แต่นกขับขานพื้นเมืองที่ไม่ค่อยน่ากอด เช่น นกกางเขนหรือนกคอร์วิด ก็ยังมีพันธมิตรระยะยาวและบิน หากิน และเกาะเกี่ยวอย่างใกล้ชิด
